پناهگاه ناس
«بسم رب الشهدا و الصدیقین»
کلامی از مولا امیرمومنان علی(ع):
سر آغاز دین خداشناسی است و کمال شناخت خدا؛ باور داشتن او؛ و کمال باور داشتن او؛ شهادت به یگانگی خداست؛ و کمال توحید(شهادت به یگانگی)اخلاص؛ و کمال اخلاص؛ خدا را از صفات مخلوقات جدا کردن است؛ زیرا هر صفتی نشان می دهد که غیر از موصوف؛ و هر موصوفی گواهی می دهد که غیر از صفت است؛ پس کسی که خدا را با صفت مخلوقات تعریف کند او را به چیزی نزدیک کرده ، و با نزدیک کردن خدا به چیزی ، دو خدا مطرح شده است؛ و با طرح شدن دو خدا، اجزایی برای او تصور نموده؛ با تصور اجزا برای خدا، او را نشناخته است. کسی که خدا را نشناسد به سوی او اشاره می کند و هرکس به سوی خدا اشاره کند، او را محدود کرده و به شمارش می آورد. و آن کس که بگوید خدا در چیست؟ او را در چیز دیگری پنداشته است و کسی که بپرسد خدا بر رو چه چیزی قرار دارد؟ به تحقیق جایی را خالی از او در نظر گرفته است، در صورتی که خدا همواره بوده و از چیزی به وجود نیامده است با همه چیز هست، نه اینکه همنشین آنان باشد؛ و با همه چیز فرق دارد نه اینکه از آنان جدا و بیگانه باشد انجام دهنده همه کارهاست؛ بدون حرکت ابزار و وسیله؛ بیناست حتی در آن هنگام که پدیده ای وجود نداشت، یگانه و تنهاست؛ زیرا کسی نبوده که با او انس گیرد و یا از فقدانش وحشت کند.(ترجمه خطبه 1 در رابطه با شناخت خدا)
1.برب الناس:
انسان موجودی است که اگر خطری تهدیدش کند، مجبوراً به یک معبودی پناه می برد تا آن معبود او را از گرفتاری ها و مشکلات بیرون آورد، مخصوصا اگر آن خطر هم بقا و نسل او را نشانه گرفته باشد.
2.ملک الناس:
این معبود یا پناه کسی است که به قدر کافی قدرت داشته باشد و بتواند تمام حاجت های کافی را که به او پناه آورده اند را برآورده کند که می توان مثال همچنین انسان هایی را چون پادشاهان و زمام داران یک مملکت در نظر گرفت.
3.اله الناس:
معبودی که به معنای واقعی خدای انسان ها و تمام مخلوقات روی زمین است و هر یک از این موجودات او را از صمیم قلب و با اراده ای خاص می پرستند و تنها از او یاری می جویند که می توان معنای الوهیت را در نظر گرفت.
_رب المشرقین و المغرب، لا اله الا هو، فاتخذه وکیلا: باید تنها او را وکیل بگیری زیرا او رب مشرق و مغرب است و معبودی جز او نیست خداوند در این آیه (مزمل_6) اشاره به ربوبیت و الوهیت خود می کند.
_له الملک السماوات و الارض، و الی الله ترجع العمور: مالک بندگان و تمام حوائج آن ها خدای یکتاست که ملک آسمانها و زمین است و بازگشت همه به سوی اوست خداوند در این آیه (حدید_5) اشاره به مالکیت خود میکند.
و من الله توفیق..
مهدی ترکاشوند
