بسم الله الرحمن
الرحیم
سلام
ضحی نود و سومین
سوره قرآن کریم است که مکی و 11 آیه دارد.امام صادق علیه السلام در فضیلت این سوره
مبارکه فرمودند: هر کس سوره «ضحی» را شب یا روز زیاد بخواند چیزی در حضورش نیست
مگر اینکه به نفع او شهادت می دهند حتی مو و پوست و گوشت و استخوانش. خداوند پس از
این شهادت ها می گوید: «شهادت شما را برای این بنده ام پذیرفتم. او را به بهشت
ببرید تا هر چه که دوست دارد به او اعطا شود.»
سوگند به ضحی و آرامش شب که خداوند بنده را به حال خود واگذار نمی کند.
این بشارتی است
مهم که خداوند همراه با قسم در ابتدای سوره ضحی بیان میکند.
باخواندن این آیه
از سویی باید خوشحال بود که انسان ولی و سرپرستی دارد که هیچ وقت انسان را رها
نمیکند و با مهربانی با او برخورد میکند و از طرفی باید مراقب بود که خداوند متعال
تمام رفتار های ما را زیر نظر دارد و اعمال ما را در طول روز ثبت و ضبط میکند.
بشارت بعدی آن
است که خداوند به پیامبر (ص) میفرماید آخرت برای تو از دنیا بهتر است ،درست است
که خطاب به پیامبر(ص) است اما با اندکی تفکر میشود فهمید که پیامبر(ص) به خوبی میداند
که آخرت برایش بهتر است، بنابراین خطاب اصلی
مردم هستند اما نکته این است که خداوند به کسی گفت که آخرت برایش بهتر است
که دنیا هم برایش منفعت داشت. اما باید بدانیم که تمام این
ثروت های دنیوی فانی است و محدود؛ اما رضای خداوند چیزی است ابدی .....
در ادامه سوره
خداوند به یادآوری نعمت هایی که به پیامبر (ص) عطا فرموده است میپردازد:
آیا تو را یتیم
نیافتیم و تو را پناه ندادیم؟!
تو را گمشده یافتیم
و هدایت کردیم!
تو را نیازمند
یافتیم و بی نیاز نمودیم!
اما منظور از
بیان این نعمات چیست؟
1.یتیم کسی است
که سرپرست و ولی ندارد بنابر این هم به کسی که بی سرپرست میباشد یتیم
میگویند و هم کسی که ولی و سرپست حقیقی یعنی خداوند را ندارد یتیم میگوییم.
حضرت محمد(ص) قبل
از ولادت پدر را از دست دادند و سپس مادر و پدر بزرگ را و یتیم شدند اما خداوند
پیامبر(ص) را پناه داد و به پیامبری برگزید و این خود نشان اهمیت دفاع و پناه دادن به
یتیم است که خداوند خاتم مرسلین را از بین ایتام برگزید و عزت داد.
2.پیامبر که در
پی معبودی بزرگ و منزه میگشت با لطف و عنایت حضرت حق به سوی پروردگاری یکتا و
بزرگ هدایت شد .نکته ای در اینجا به چشم میخورد و این است که هدایت مخصوص خداوند
است و پیامبران و امامان واسطه این امر هستند .
3. و دوباره این
لطف و عنایت خداوند بود که به واسطه وصلت با حضرت خدیجه(س)؛ پیامبر(ص) را از دنیا و نیاز های
دنیوی نیز بی نیاز نمود.
این ها همه مقدمه
آن بود که خداوند به ما بفهماند، عبد باید
کاری کند که معبود را خوش آید و رفتار خود را شبیه معبود خود کند.
معبود ما یتیم
نوازی میکند، پس ما نیز باید یتیم نوازی کنیم و یتیم را تکریم نماییم.
معبود ما نیازمند
را بی نیاز میکند پس ما نیز باید تا حد امکان از نیازمندان دستگیری کنیم.
و در آیه آخر
خداوند میفرمایید نعمت های پروردگارت را بازگو کن ،تحدیث نعمت شکر نعمت است چه
زبانی باشد و چه عملی که آیینه ای ازحضرت حق باشیم .
کلام پایانی این که
در ابتدا اشاره به یتیم کردیم؛کسی که ولی و سرپرست ندارد ،شیعیان هم امروز یتیم
اند و مهدی فاطمه به واسطه گناهان خود ما از نظرمان پنهان است.
خدایا خودت
فرمودی که پیامبر را یتیم یافتی و پناهش دادی؛امروز ما نیز یتیم هستیم تو را به
عمه سادات قسم میدهیم پناه ما را برگردان!
به امید ظهور مولا وسرورمان که صدالبته نزدیک است.
یاحقَ
محمد جواد سالم
