.

در بین تمام مطالبی که تا امروز شنیدم،شاید یکی از موضوعاتی که ذهنم را به شدت مشغول کرد مبحث تفکر بود...

تفکر یکی از نعمت های اللهی است که هم میتوانند عامل سعادت باشد هم عامل بدبختی،همین نکته مهم بود که عامل مشغولی ذهن میشود،چیزی که میتواند این نیرو را به جهت مناسب هدایت کند "ایمان است"و نبود ایمان عامل انحراف مسیر تفکر است.تفکری که نهایت به عمل ختم میشود،اگر ایمان داشته باشی سرانجام تفکرت همچون "حر"آزادگی و سعادت در دنیا و اخرت است و اگر ایمان نباشد سرانجام تفکرت همچون"شمر"فلاکت در دنیا و اخرت است...

تفکر یعنی شدن و عمل کردن به گزاره ها...و این عامل سیر تشکیلی دارد که اولین و مهم ترین آن احساس نیاز و مواجهه با مسئله حقیقی است و اگر این احساس نیاز بدون انگیزه کافی برای برطرف شدن نیاز باشد فایده ای ندارد و بیهوده است.

تفکر،نعمتی اللهی است که قدرت حرکت و انتخاب به ما میدهد،هم میتوانیم شیطانی تفکر کنیم هم اللهی،که امروز غالب شدن شیطان را هم بسیار دیده ایم،با نعمت خدا در محضر خدا تفکر به کاری میکنیم که خالق آن نعمت حرامش کرده و این نهایت بی انصافی و ناسپاسی از نعمت خداست.

و اگر این تفکر بود و مردم مهدوی میشدند و سرباز امام زمان امروز از وجود امام عصر محروم نبودیم،باز هم مسئله ظهور دست خود ماست

تفکر سیر داشت و مهم ترین آن احساس نیاز بود احساس نیازی همراه با انگیزه و تلاش کافی برای نفع نیاز،پس امروز ما هنوز به آن احساس نیاز نرسیدیم و انگیزه کافی برای زمینه سازی و تعجیل در ظهور نداریم تا به تفکر برسیم...

هنوز انقدر عاشق ندشیم که بدون امام زمان زندگی برایمان سخت باشد؛ به این باور نرسیده ایم که هر بلایی به سر ما می آید بر اثر غیبت ولی معصوم است و در نهایت کلید رفع تمامی گرفتاری ها آمدن اوست

هر زمان به این درک رسیدیم و احساس نیاز حقیقی به وجود آمد،انگیزه برای رفع نیاز هم به وجود می آید

روایتی از امام صادق(ع):
فَلَمَّا طَالَ‏ عَلَى‏ بَنِی‏ إِسْرَائِیلَ‏ الْعَذَابُ ضَجُّوا وَ بَکَوْا إِلَى اللَّهِ أَرْبَعِینَ صَبَاحاً فَأَوْحَى اللَّهُ إِلَى مُوسَى وَ هَارُونَ یُخَلِّصُهُمْ مِنْ فِرْعَوْنَ فَحَطَّ عَنْهُمْ سَبْعِینَ وَ مِائَةَ سَنَةٍ قَالَ وَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع "هَکَذَا" أَنْتُمْ لَوْ فَعَلْتُمْ لَفَرَّجَ اللَّهُ عَنَّا فَأَمَّا إِذَا لَمْ تَکُونُوا فَإِنَّ الْأَمْرَ یَنْتَهِی إِلَى مُنْتَهَاهُ.
(بحار الانوار ج4 ص118 چاپ بیروت)

هنگامی که عذاب بر بنی اسرائیل طولانی شد، چهل صبح به درگاه الهی "ضجه" و "گریه" کردند. پس خداوند به موسی و هارون وحی کرد که آنها را از ظلم فرعون نجات دهند. پس [به واسطه این دعا] خداوند 170 سال از دوران عذاب آنها را از بین برد.

و سپس حضرت صادق سلام الله علیه فرمودند:

همینگونه شما نیز اگر عمل نمائید، خداوند فرج ما را خواهد رسانید و اگر چنین نکنید، امر به انتهای خود می‌رسد.

طولانی شدن عذاب،عامل احساس نیاز است،ضجه و گریه تلاش برای رفع نیاز و بخشش عذاب نتیجه...و این تفکر بود که به عاقبت خوش رسید

همچنین اگر ما عمل نماییم...

به امید ظهور مولا و سرورمان که صد البته نزدیک است!ان شاءالله

محمد جواد سالم(پیرو موعود)